NOKTA NOKTAM

Dün bir dosttan, uzun bir mektup aldım

Beni anlatmış sana ve sen ona “Unuttum artık onu” demişsin.

Hem bu sözü gülerek, Medar-ı iftihar ile söylemişsin.

Unutamazsın Nokta Noktam Unutamazsın!

Çünkü; unutmak için önce unutulmak gerek Oysaki ki sen,

Hala bende esen, Eski kavak yelisin. Unutamazsın…

Kan değil, tüküremezsin, Ruj değil, silemezsin

Dişi dudaklarına, dişimle yazdığım

İki heceli erkek adımı Unutamazsın Nokta Noktam Unutamazsın!

Seninle biz, halâ bir kabukta İki badem içi gibiyiz.

Baharsın; kokacaksın Güneşsin; yakacaksın.

Sabah yatağım kadar rüyâ dolu Sabah yatağım kadar sıcaksın

Unutamam Unutamazsın! Şimdilik bu kadar.

Öbür mektubuma daha diyeceklerim var

Darılma bana, gücenme sakın Ankara günlerinin bembeyaz ufkundan

Binlerce selam sana.

Bahar başladı nokta noktam

Ankara’da bahar, veriminde toprak ana

Aylar var ki sana tek satır yazamadım

Oysa ki şimdi mevsim bahar Ötüşlerde adın, kokuşlarda tadın var

Artık yazmalıyım. Takvime baktım bu sabah, ayrılalı beş ay olmuş.

Düşün ki Nokta Noktam Beş ay denilen nesne tam yüz elli gün eder.

Bunca uzun ayrılıksa; İnan bana Nokta Noktam İnsanı, herşeye küskün eder.

İnan bana… Dargınlığım herkese Ve tek hasretim sana Düşünüyorum…

Aşıklar pazarına çıkan yolu düşünüyorum.

Bu yolun sağında yükselen

Her geçişinde penceresinden tebessümler gelen Bahçesinde iri yedi veren, kayısı gülleri açan evi düşünüyorum.

Bir türlü gelmiyor düşüncelerimin ardı Ablan yanımda çorapsız gezerdi,

Baş örtüsüz annen. Düşünüyorum…

Bu mevsimde baban, Her akşam bir yerine iki içerdi.

Miyoplaşınca gözleri “Şair, iç be oğlum bahar dişidir doğurur” derdi.

Bahar başladı Nokta Noktam.

Ankara’da bahar,

Gönül ufkunda yağmur bulutları Cennet olsa artik sevmiyorum

Sevmiyorum sensiz baharı…